Lucas mówi systemowi VHS katedoryczne NIE, ...
Andaral Resztki Imperium 51
Era VHS dobiega końca. Jak donosi TheForce.Net, Lucasfilm nie zamierza wydawać "Zemsty Sithów" w wersji kasetowej, koncentrując się jedynie na DVD. Dotyczyłoby to na pewno rynku amerykańskiego, lecz zarówno Lucasfilm jak i 20th Century Fox odmawiają komentarzy w tej sprawie. Jeśli tak się stanie, "Zemsta Sithów" będzie pierwszym liczącym się filmem, który pojawi się jedynie w wersji DVD, omijając kasety wideo. Może się tak stać, także dzięki niesamowitemu rozwojowi rynku płyt DVD. Dystrybutorzy już wcześniej zwracali do Foxa i Lucasfilmu setki niesprzedanych kaset wideo z "Gwiezdnymi Wojnami", powód praktyczny brak zainteresowania tym nośnikiem.
Ale nie tylko Lucasfilm zamierza pożegnać się z kasetami. Podobnie postępuje też Buena Vista, która w tym roku na DVD wyda w USA "Autostopem przez galaktykę", "Dark Water" czy "Garbi - Super bryka". Wszystkie te pozycje zostaną wydane jedynie w wersji DVD. Na razie poza Buena Vistą i Foxem inne studia jedynie obserwują trend, lecz same nie robią nic w sprawie uśmiercenia VHS. Z tym, że Fox wciąż jeszcze się waha. "Roboty" czy "Pan i Pani Smith" zostaną wydane w obu wersjach - VHS i DVD.
Tymczasem Universal i Dreamworks przyjęły inną taktykę. Ich produkty będą dostępne na DVD i VHS, lecz lokalni dystrybutorzy nie będą mogli zwrócić im niesprzedanych kopii kaset. To ma spowodować określenie realnego zapotrzebowania na kasety wideo. Co ciekawe, również niektórzy sprzedawcy zaczynają omijać premiery VHS (w tym sieć Wal-Mart), nie informując klientów o nowościach, ani nie wystawiając ich.
W Polsce Imperial nadal ma w swoich zapowiedziach zarówno wersję VHS i jak i DVD. W dodatku obie z datą premiery 31 października 2005, mimo pogłosek o zmianie daty, więc los wersji VHS wcale nie jest już taki pewny.
Za Wikipedią:
VHS (ang. Video Home System) - popularny standard zapisu i odtwarzania kaset video przeznaczony dla rynku konsumenckiego. Został opracowany przez firmę JVC w roku 1976.
W latach osiemdziesiątych VHS wygrał walkę o prymat na rynku z konkurencyjnymi formatami Betamax (opracowanym przez Sony) oraz video 2000 (Philips), które były bardziej zaawansowane techologicznie. Niestety o zwycięstwie formatów zadecydowała niska cena VHS oraz błędy w polityce firmy SONY, która kupując pod koniec lat 80. licencje na VHS zaprzestała promocji Betamaxa.
Rodzielczość pozioma obrazu w formacie VHS wynosi 240 linii. Wymiary kasety w mm 188x104x25, czas zapisu maks. 300 minut (600 minut w trybie LP).
W formacie VHS fonia zapisywana jest wzdłuż tasmy przy krawędzi; przy przesuwie 2,34 cm/sek uzyskuje pasmo 80Hz-10kHz. Wobec wymagań polepszania jakości dźwięku opracowano w latach 80. sposób zapisu na poziomie HiFi dodatkowymi głowicami wirującymi w głębszej warstwie taśmy tzw. wybieranie głębokościowe. Skos ścieżek audio jest inny od skosu scieżek video, co uniemożliwia zakłócenia między nimi. Osiągnięte pasmo: 20Hz-20kHz, dynamika powyżej 90dB. Magnetowidy tego typu oznaczone są VHS HiFi, mają 6 głowic na bębnie wizyjnym (4 video + 2 audio).
Istnieje także format S-VHS (Super-VHS) opracowany na bazie VHS, zapisujący jednak sygnał na wyższej częstotliwości, a więc kompatybilny z VHS tylko w jedną stronę. Oznacza to, że nie można odtwarzać kaset S-VHS na magnetowidzie VHS, odwrotnie tak.
Sygnał w magnetowidach S-VHS na wyjściu rozdzielony jest na dwie składowe: luminancję (informacja o jasności) i chrominancję (informacja o kolorze), dzieki czemu barwy są świetnie reprodukowane a rozdzielczość przewyższa 400 linii. W formacie S-VHS standardowo dźwięk zapisywany jest na poziomie HiFi. Modele najwyższej klasy 7–głowicowe posiadają dodatkową głowicę kasującą (4 video + 2 audio + 1 flying erase head).
Kompatybilny ze standardowym VHS jest mikro format VHS-C, który po załadowaniu do kasety matki jest odtwarzany w stadardowym magnetowidzie VHS. Pracująca na mniejszych rozmiarowo kasetach pochodna VHS znalazła zastosowanie w domowych kamerach video. Analogicznie opracowano kamery S-VHS-C.
Istnieje też odmiana D-VHS (Digital VHS), jednak od czasu ekspansji DVD jest produktem kolekcjonerskim. Format ten zapewniał doskonałą jakość obrazu cyfrowego na poziomie 500 linii przy bardzo długim czasie nagrywania na kasecie: nawet do kilkunastu godzin obrazu cyfrowego przyzwoitej jakości, lub kilkudziesięciu godzin przy jakości VHS (ok. 250 linii). Fenomen tych magnetowidów to także jakość nagrań analogowych VHS na poziomie 300 linii oraz możliwość rejestracji cyfrowo w formacie HDTV (High Definition TV) w rozdzielczości 1080 linii. System wręcz idealny, jednak mniej wygodny od płyty DVD, co prawdopodobnie zdecydowało o jego rynkowej przegranej.
DVD - (ang. Digital Versatile Disc czyli Cyfrowy dysk ogólnego przeznaczenia).
DVD jest standardem zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm) lecz pozwalającym osiągać większe pojemności poprzez większą gęstość zapisu. Dzieli się na przeznaczony tylko do odczytu DVD-ROM oraz umożliwiający zapis DVD-RAM, DVD-R, DVD-RW, DVD+R, DVD+RW, DVD+R DL. Dyski DVD w zależności od typu mogą pomieścić od 4.7 GB (jednowarstwowe, jednostronne płyty DVD) do ponad 17 GB danych (obustronne, dwuwarstwowe DVD).
W przeciwieństwie do płyty CD, płyta DVD musi zawierać system plików. System plików używany przez płyty DVD to UDF, będący rozszerzeniem standardu ISO 9660, który używany jest do zapisywania danych na płytach CD.
Oprócz standardów DVD jako nośnika danych, rozróżniamy standardy aplikacyjne, takie jak DVD-Video i DVD-Audio.
Rodzaje płyt DVD:
DVD-ROM (tylko do odczytu, tłoczone)
DVD-R/RW (R="Recordable" - umożliwiają jednokrotny zapis, RW = "ReWritable" - wielokrotnego
zapisu)
DVD-RAM
DVD+R/RW